Van vrijwilligers naar supporters van de ‘Kloetinge familie’

Erica is opgegroeid in Goes. Toen ze in 1991 met Toon trouwde, verhuisde ze naar Kloetinge. Zoon Tim startte met voetballen toen hij vijf jaar oud was. De keuze voor V.V. Kloetinge was al snel gemaakt. Erica en Toon voelden zich als inwoners van Kloetinge automatisch verbonden met de verenigingen die daar gevestigd zijn. En Toon is ooit ook als jongetje bij deze voetbalvereniging gestart. Hij voetbalde al bij V.V. Kloetinge vanaf zijn negende. In zijn tienerjaren legde hij de focus op wielrennen. Maar toen hij 35 jaar was, ging het toch weer kriebelen en pakte hij het voetballen weer op. Voetbal stond altijd centraal in de familie Vermeulen. 

Vanaf het begin dat Tim voetbalde bij V.V. Kloetinge, zette Erica zich al in als vrijwilliger. Ook Toon droeg al snel zijn steentje bij. Waar Erica het gezicht werd van de voetbalkantine, gaf Toon trainingen aan de jeugd. Deze werkzaamheden breidden zich uit naar vlaggen tijdens wedstrijden, het sproeien van het gras in de zomer en klusjes in en rond het clubgebouw. In 2011 vroeg het bestuur van de voetbalvereniging aan Toon en Erica of zij het beheer van de kantine op zich wilden nemen. Ze twijfelden geen moment en gingen hier samen voor de volle honderd procent voor. 

Het beheren van de voetbalkantine zien Toon en Erica als een klein bedrijfje dat zij runnen. Op zaterdag beginnen de eerste wedstrijden om kwart voor negen ‘s morgens. Dit betekent dat het om half negen spitsuur is in de kantine. Om 7.00 uur beginnen Toon en Erica al met de voorbereidingen. En terwijl de kinderen zich klaarmaken voor de wedstrijd, druppelen hun ouders binnen in de kantine voor een bakje koffie. En zo gaat dat de hele dag door. Twee uur na de laatste wedstrijd, en zo’n 120 liter koffie en heel wat broodjes later, kan het opruimen beginnen. 

Om ervoor te zorgen dat alles op rolletjes loopt, zijn Toon en Erica allebei zo’n 20 tot 30 uur per week in de weer voor de vereniging. En daarnaast hebben zij allebei een fulltime baan. Terwijl dochter Bo aansluit bij het interview, vertelt Toon ons dat dit ook alleen kan als je er als gezin achter staat: “Ondanks dat Tim al tien jaar niet meer voetbalt, zijn wij als gezin altijd bij de vereniging te vinden. Als Bo klaar is met werken, helpt ze ons bijvoorbeeld graag nog even in de kantine. En ook Tim laat nog regelmatig zijn gezicht zien.”

De enthousiaste, warme manier waarop Toon en Erica over ‘hun’ club vertellen valt ons erg op. Ze zien V.V. Kloetinge als een hechte familie: de ‘Kloetinge familie’. Ze hebben enorm veel meegemaakt samen. Van de leukste feestjes na het winnen van wedstrijden tot de gezelligste seizoensafsluitingen. En ook droevige momenten, zoals het overlijden van een van de voetballers toen hij op het veld werd getroffen door de bliksem. Iedereen deelt lief en leed met elkaar. Dat maakte de keuze om te stoppen wel moeilijk. Toch is het volgens Toon en Erica tijd om een stapje terug te doen. Maar, dit betekent niet dat ze vaarwel zeggen tegen hun vereniging. Erica: “Met sommige jongens heb ik net zo’n goede band als met mijn eigen kinderen. Dit zou ik voor geen goud willen missen. We blijven daarom gewoon over de vloer komen. Niet meer als vrijwilligers, maar als trouwe supporters en als onderdeel van de Kloetinge familie.”