Rogier Veenstra: succestrainer van het promoverende V.V. Goes!

Zondag 10 juni schreef Rogier Veenstra (30) met het vlaggenschip van V.V. Goes geschiedenis. Na het winnen van de beker gaat V.V. Goes ook nog eens als eerste Zeeuwse zondagsploeg voetballen in de derde divisie. Hoe kijkt trainer Rogier terug op het afgelopen seizoen? En wat zijn de verwachtingen voor het komende seizoen? Wij interviewden hem!

Vertel eens wat over jezelf

"Mijn naam is Rogier Veenstra, ik ben 30 jaar en woon in Middelburg. Ik heb vanaf mijn vijfde gevoetbald en ben nu vijf jaar trainer. Ik ben als trainer begonnen bij de jeugd en ben dit later gaan combineren met senioren voetbal."

Eerst als voetballer op het veld later op het veld als trainer, waar komt die liefde voor het voetbal vandaan?

"Dat is er met de paplepel ingegoten. Mijn vader heeft altijd gevoetbald en mijn opa (Frans van der Klink) heeft zelfs het Nederlands Elftal gehaald. Gelukkig vond ik het zelf ook erg leuk."

Hoe zag jouw voetbalcarrière eruit?

"Ik ben op mijn twaalfde naar NAC Breda gegaan en heb daar zes jaar later mijn debuut gemaakt in het eerste elftal. Na een verhuurperiode bij Excelsior en Haarlem keerde ik terug in Breda, maar raakte ik helaas zwaar geblesseerd. Ik heb nog een aantal jaren bij Kloetinge en Zeelandia Middelburg gevoetbald, maar ging mij al snel meer toeleggen op het trainersvak."

Wat heb je uit jouw carrière geleerd dat je de spelers van V.V. Goes meegeeft op het veld?

"Het belangrijkste is hard werken. Elke dag. Niet komen trainen omdat het moet, maar omdat je het leuk vindt, je beter wil worden en het op kan brengen om hard te werken."

Wat voor soort trainer ben jij? 

"Ik denk dat anderen daar beter over kunnen oordelen, maar als ik het zelf zou moeten doen: ik ben ontzettend fanatiek, communicatief sterk en probeer mijn ploeg heel erg uit te dagen door middel van trainingsvormen. Ook wil ik mijn spelers beter maken en dat probeer ik te ontwikkelen aan de hand van spelprincipes."

Hoe ziet jou trainerscarrière er uit?

"Ik ben begonnen bij de O17-1 van Kloetinge en ben na één seizoen overgestapt naar de JVOZ. Daar ben ik nog altijd jeugdtrainer. Bij de senioren ben ik begonnen als assistent-trainer bij Zeelandia Middelburg en daar ben ik tijdens het vorige seizoen hoofdtrainer geworden. Sinds dit seizoen ben ik dus hoofdtrainer van Goes."

Wat zijn jou dromen als trainer? Wat wil je graag nog eens meemaken?

"Ik ga er de komende jaren alles aan doen om de beste te worden. Of dat gaat lukken, weet natuurlijk niemand. Uiteindelijk is mijn grote droom om de Champions League te winnen!"

Jullie hebben een droomseizoen achter de rug, kun je een korte terugblik geven op dit seizoen?

"Ik werd dit seizoen trainer van een ploeg die gepromoveerd was naar de Hoofdklasse. Handhaving was het doel. Dan praat je over plek 12, maar al snel had ik door dat er meer in het vat zat. Ik heb, in overleg met de spelers, de doelstelling al snel aangepast. We speelden fris, aanvallend en wonnen veel wedstrijden. Met de week kregen de spelers steeds meer het gevoel dat het wel eens een historisch seizoen zou kunnen worden. Dat gebeurde allereerst na het winnen van de districts-beker, iets wat de club nog nooit had bereikt. Vervolgens eindigden we op de tweede plek en wonnen we de laatste periodetitel. In de nacompetitie moesten we diep gaan, maar ik denk dat we uiteindelijk terecht gepromoveerd zijn naar de derde divisie, iets wat in Zeeland nog nooit door een zondagclub is bereikt!"

Hoe zag zondag 10 juni eruit? 

"We vertrokken al om 7.45 uur. Onderweg werd er een keer gestopt om met z’n allen te eten. Om 13.00 uur waren we in Haren. De spanning was voelbaar, maar het vertrouwen groot. We speelden vooral voor rust sterk en maakten het karwei in de tweede helft af. De ontlading was enorm. Tranen van geluk. Er waren veel supporters die de moeite hadden genomen om ons aan te komen moedigen. Vriendinnen van de spelers, familie, vrienden, bestuurders, sponsoren, Goes-supporters. Per trein, auto en zelfs per vliegtuig hadden ze de verre reis afgelegd!"

Wat waren tot nu toe de mooiste momenten tijdens je tijd bij V.V. Goes?

"Dat waren er drie. De eerste was de overwinning op Vlissingen in Vlissingen, een avondwedstrijd voor 1300 toeschouwers. Dat was de eerste keer dat Zeeland kon zien hoe goed we kunnen zijn. Daarnaast was het winnen van de beker een prachtige ervaring. De kers op de taart dit seizoen was natuurlijk wel de promotie naar de derde divisie."

Wat zijn de sterke punten van V.V. Goes?

"De jongens zijn jong en willen dus veel leren en vaak en hard werken. De gretigheid om prijzen te winnen is in het team enorm groot. Ze zetten er echt met z'n allen de schouders onder en gunnen elkaar dan ook alles. Het belangrijkste van de spelers is natuurlijk dat ze allemaal stuk voor stuk heel goed kunnen voetballen."

Waar kan nog aan gewerkt worden?

"We kunnen er nog aan werken dat we als team de trekker sneller overhalen. Dat we de wedstrijd eerder beslissen. Daarnaast is de fitheid en de kracht van de spelers een punt waar nog aan gewerkt kan worden."

Wie is de speler van het seizoen; wie verdient het om extra genoemd te worden?

"Elke speler heeft een eigen verhaal en elke speler heeft bij mij een rol gehad en deze bijzonder goed uitgevoerd. Als ik er toch één speler uit moet lichten is het Jan Paul van Hecke. Hij was tot de laatste wedstrijd zeventien (!) jaar en speelde alsof hij 33 was. Zijn ontwikkeling, mede dankzij zijn medespelers, is stormachtig geweest en hij maakt daarom ook een mooie stap naar NAC Breda."

Wat zijn de verwachtingen voor het volgende seizoen?

"Dat het een stuk moeilijker gaat worden dan dit seizoen is duidelijk. Iedereen zal beter moeten zijn, de staf, de spelers, iedereen. Maar toch heb ik er vertrouwen in. Als we het plan verder uit kunnen werken, met een aantal goede versterkingen, en hard blijven werken in plaats van genoegen nemen met de successen van dit seizoen, verwacht ik wederom een mooi seizoen!"

Het team van Rogier Veenstra